Μακεδονία ( ή Για ένα όνομα ζούμε,ρε! )

Ένα πολύ σημαντικό εμμονικό κεφάλαιο στη ζωή του Έλληνα είναι "το όνομα".

Παλιά, όταν έδιναν το ίδιο όνομα με τον παππού ή τη γιαγιά στα παιδιά τους, αυτή η κίνηση λειτουργούσε και σαν δεσμος με την οικογένεια.
Ακολουθώντας πιστά την (δεν θυμάμαι ποιό νούμερο) ιερά εντολή "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου", ο σύγχρονος Έλληνας κατα προτίμηση θα δώσει στο παιδί του το όνομα των γονέων του για τον δικό του συμφεροντολογικό και μόνο λόγο. Διότι όπως και να το κάνουμε, αν ο παππούς "ακούσει" το όνομά του, ε - όλο και κάνα φράγκο παραπάνω θα δώσει. Για να μη μιλήσουμε για το οικοπεδάκι...

Αυτή η "εμμονική ονοματολογική κατάσταση" μας ακολουθεί σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας σ'αυτήν τη χώρα!

Απλώς θυμηθείτε - στην υπόθεση Ζαχόπουλου, επι 2 εβδομάδες τα τηλεοπτικά κανάλια αναζητούσαν "το όνομα του κομιστή". Αναρωτήθηκα πάρα πολλές φορές γιατί πρέπει να μάθουμε ΤΟ ΟΝΟΜΑ . Τι μας νοιάζει ΤΟ ΟΝΟΜΑ και σε τι ακριβώς θα μας ήταν χρήσιμο αν το μαθαίναμε;...
Κι όμως - χιλιάδες συμπατριώτες μας ξεροστάλιαζαν στα δελτία των 20.00 περιμένοντας να μάθουν το όνομα του κομιστή. Στους δρόμους και στα ΜΜΜ δεν άκουγες τίποτε άλλο απο το ποιό θα μπορούσε να είναι το όνομα του κομιστή...
"Το όνομα" στην Ελλάδα, είναι απο τα μεγαλύτερα φετίχ. Για πολλούς αποτελεί ακόμη και ο λόγος για τον οποίο ζούν και αναπνέουν ή ο λόγος για να περπατούν "με το κεφάλι ψηλά" και με το "κούτελο καθαρό". Το όνομα....

Αυτό συμβαίνει και με το όνομα "Μακεδονία".

Απο τη δεκαετία του '90 όταν και ξέσπασε το γνωστό πρόβλημα με τους γείτονες Σκοπιανούς ως και σήμερα, όλη η Ελλάδα φωνάζει - σωστά μαντέψατε - οτι το όνομα "Μακεδονία" είναι Ελληνικό και ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική. Πολύ σωστά! Εξ άλλου υπάρχουν και τα αρχαιολογικά ευρήματα του σπουδαίου Έλληνα αρχαιολόγου και επιστήμονα Μανώλη Ανδρόνικου που αποδεικνύουν αυτό ακριβώς.
Μόνο που στη διάρκεια των τελευταίων 40-50 χρόνων...ψηλοξεχάσαμε οτι η Μακεδονία είναι Ελληνική και μάλιστα με μια αφέλεια που αγγίζει τα όρια του κρετινισμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση - του πολιτικού κρετινισμού!
Δείτε λοιπόν πιο πάνω τη φωτογραφία που τράβηξα απο την εγκυκλοπαίδεια "Δομη" (τ.4, σελ.190, εκδ.1971). Στο χάρτη της πάλαι πότε ενιαίας Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, είδα ότι οι γνωστές ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ομόσπονδες Δημοκρατίες που αποτελούσαν τη Γιουγκοσλαβία, αναφέρονται ως εξης: Σλοβενία, Σερβία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία, Μαυροβούνιο και Μακεδονία (!!!).
Το ίδιο ακριβώς είδα και στον αντίστοιχο χάρτη της εγκυκλοπαίδειας "Υδρία" του 1981.

Άρα τουλάχιστον απο το 1971 και μετά (για να μην πω και πριν απο το 1971) , όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ΗΞΕΡΑΝ ΚΑΙ ΔΕΧΟΤΑΝ οτι μια απο τις Δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας ονομάζεται "Μακεδονία". Και το διδαχτήκαμε και στο σχολείο!

Τότε γιατί φωνάζουμε;
Και τι κάναμε για ΤΟ ΟΝΟΜΑ που όλους μας καίει τώρα; Τίποτα!

Και να σας πω γιατί; Διότι η Γιουγκοσλαβία απο το 1945 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν Σοσιαλιστική δημοκρατία και - παρά τα όποια ανοίγματα προς τη Δύση τη δεκαετία του '60 - ανήκε στους "πειναλέους του Ανατολικού μπλοκ", ενώ εμείς με την υποστήριξη της Αμερικής και ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ δεν φοβόμασταν τα "φτωχα κομμουνιστικά κράτη" και το παίζαμε "γαμάω", γιατί είχε περάσει σε όλους τους Έλληνες το μήνυμα οτι "το κομμουνιστικό μπλοκ πεινάει". Πεινάει-πεινάει, ο στρατάρχης Τίτο όμως (πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας απο το 1953 έως το 1980) τη δουλειά την είχε κάνει απο νωρίς: ένωσε τη Γιουγκοσλαβία σε ομόσπονδα κράτη και ένα απο αυτά τα ονόμασε "Μακεδονία".

Και τώρα κάνουμε τσαμπουκά για ΤΟ ΟΝΟΜΑ και τρέχουμε να αποδείξουμε οτι "η Κόλαση είναι οι άλλοι".
Μα μόνοι μας πήραμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας...