Tuesday, November 14, 2006

Kids

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη γνωστή υπόθεση του βιασμού ή όχι της 16-χρονης κοπέλας απο την Εύβοια. Διαβάζω συνέχεια διάφορες εκδοχές της υπόθεσης αυτής. Διάφορες παπαριές απο κάθε λογής άτομα που προβάλλουν ως "ειδικοι" και πολύ "σούπερ-ουάου" ειδημονοπαπαρολόγοι, που ΕΠΙΤΗΔΕΣ "βιάζουν" ξανά και ξανά, οχι μόνο την κοπέλα αυτή, αλλα και όλες τις 16-χρονες στην Ελλάδα.
Ξαφνικά οι έφηβοι της Ελλάδας έγιναν "άγρια και ανεξέλεγχτα νιάτα"(τα κορίτσια), έγιναν "βιαστες" (τα αγόρια) και γέμισαν τα panels των τηλεοπτικών σταθμών με κάθε λογής ασχετόμπουρδες επαγγελματίες πανελάδες, που κόβουν τις φλέβες τους για το κακό που μας βρήκε. Σοβαρά; Και που είναι όλοι αυτοί, όταν τα περισσότερα κανάλια δείχνουν κινούμενα σχέδια (στην πρωϊνη prime zone τα Σάββατα και τις Κυριακές) με "εξολοθρευτές", μπόλικο ξύλο και ακτίνες laser που σκοτώνουν; Προφανώς κοιμούνται. Κυριολεκτικά! Την ώρα όμως που εμείς κοιμόμαστε, οι "δολοφόνοι και οι βιαστές του μέλλοντος" κατασκευάζονται όχι σε κάποιο μυστικό εργαστήριο, αλλά μπροστά σε ένα αθώο τετράγωνο κουτι - την τηλεόραση. Διότι, όταν απο τα γενοφάσκια του το παιδί μαθαίνει να βλέπει οτιδήποτε του σερβίρει η TV με την ένδειξη "ακολουθεί παιδκό πρόγραμμα", τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Φταίνε όμως και οι γονείς γιατί δεν δίνουν σημασία στα παιδιά τους. Δεν παρακολουθούν τις κινήσεις τους. Δεν είναι - πάνω απ'όλα - φίλοι με τα παιδιά τους. Όποιοι έχουν καταφέρει να είναι πραγματικοί φίλοι με τα παιδιά τους, έχουν βάλει πάρα πολύ γερά θεμέλια στο οικοδόμημα που ονομάζεται "οικογένεια".

Υπάρχει μια καταπλικτική ταινία - Kids - την οποία θα πρότεινα να δουν όλοι οι γονείς, για να σταματήσουν να κοιμούνται και να σκεφτούν σοβαρά όλα αυτά που θα δούν στην ταινία αυτή, ή οποία να σημειωθεί οτι είναι βαθιά ενοχλητική. Αλλά σε αφυπνίζει και σε κάνει να σκεφτείς οτι όλα αυτά μπορεί να συμβούν και στο δικό σου παιδί. Και στο δικό μου παιδί.
Το θέμα είναι να έχουν τη δύναμη να σηκωθούν απ'τον καναπέ ΤΟΥΣ και να πάνε στο video club της γειτονιάς τους...

No comments:

Blog Archive